پیرو پست های قبلی در خصوص تعریف اصول و مفاهیم حسابداری به ترتیب قرارگیری در صورت وضعیت مالی، در این پست به تشریح دومین طبقه بندی از دارایی غیرجاری (سرمایه گذاری در املاک) می پردازیم. توصیه می کنم چنانچه پست های قبلی را ندیده اید، ابتدا آنها را مرور کنید.
تعریف سرمایه گذاری: براساس تعریف انجام شده در استاندارد حسابداری شماره ۱۵، سرمایه گذاری نوعی دارایی است که واحد سرمایه گذار برای افزایش منافع اقتصادی از طریق توزیع منافع (سود سهام، سود تضمین شده و اجاره)، افزایش ارزش و یا مزایای دیگر نگهداری می کند. سرمایه گذاری ها ممکن است به شکل مالی مانند سرمایه گذاری در سهام، اوراق قرضه یا سپرده های بانکی انجام گرفته یا در قالب دارایی های فیزیکی مثل زمین و ساختمان و امثال آن نگهداشته شود. سرمایه گذاری به دو نوع سرمایه گذاری کوتاه مدت و بلند مدت تقسیم می شود که به ترتیب صورت وضعیت مالی در پست های بعدی به تشریح آنها می پردازیم.
سرمایه گذاری در املاک: سرمایه گذاری به مفهوم آن است که میزان مشخصی پول را در بخشی به کار گرفته تا نه تنها اصل سرمایه حفظ شود بلکه بتوان در آینده به سود نیز دست یافت. به طور معمول این اقدام برای کسب بیشترین سود و درآمد ممکن انجام می گیرد. طبق استاندارد حسابداری شماره۱۵، سرمایه گذاری در املاک، سرمایه گذاری هایی است که شرکت به قصد منافع آتی در بخش املاک انجام می دهد. منظور از املاک زمین، یا ساختمانی که عملیات ساخت آن به اتمام رسیده است.
املاک مدنظر این استاندارد، املاکی است که توسط واحد تجاری سرمایه گذار یا شرکت های هم گروه آن، جهت نگهداری خریداری می شود، نه به قصد استفاده از آن.
