در قانون کار مرخصی های مختلفی برای کارکنان پیش بینی شده است. برخی از مرخصی های کارگران با حقوق و مزایا و برخی دیگربدون حقوق و مزایا است. ما در این پست سعی کردیم به تشریح مرخصی استحقاقی(با حقوق و مزایا) بپردازیم.
مرخصی استحقاقی: مرخصی استحقاقی به نوعی از مرخصی گفته می شود، که کارگران بر اساس آن در طول سال می توانند اوقاتی را به عنوان مرخصی استفاده کرده و در عین حال ، حقوقشان را نیز دریافت نمایند.
کارگران برابر قانون کار در هر ماه ۲٫۵ روز مرخصی در کار های عادی طلب دارند . این عدد در سال ۱۹۲ ساعت می شود که معادل ۲۶روز است . به این مرخصی ، مرخصی استحقاقی می گویند که چهار جمعه در هر ماه هم به آن اضافه می شود یعنی مطابق با ماده ۶۲ قانون کار روزهای جمعه تعطیل هفتگی کارگران با احتساب مزد می باشد. البته تعطیلی کاری در مورد افرادی صدق می کند که به کاری اشتغال دارند و برای آنها بیمه پرداخت می شود، کارگران روز مزد یا ساعتی مشمول این قانون نیستند.
بعبارت کلی مطابق با ماده ۶۴ قانون کار مرخصی استحقاقی سالانه کارگران با استفاده از مزد و احتساب چهار روز جمعه جمعاً ۱ ماه است سایر روزهای تعطیل و روز کارگر جزء ایام مرخصی محسوب نخواهد شد و برای کار کمتر از یک سال مرخصی مزبور به نسبت مدت کار انجام یافته محاسبه می شود.
نکته: ممکن است کارگر در طول مدت کار خود در کارگاه از تمام مرخصی خود استفاده نکند.به تعداد روزهایی ازکل مدت مرخصی که کارگر استفاده نکرده، مانده مرخصی می گویند. مطابق با ماده ۶۶ قانون کار ذخیره مرخصی استحقاقی ۹ روز است یعنی کارگر میتواند فقط ۹ روز از مرخصی سالانه استفاده نشده خود را ذخیره کند.
