معایب هماهنگ سازی استاندارد های حسابداری
۱- اگرچه این کار سبب کاهش هزینه های شرکت هایی می شود که عملیات خارجی گسترده ای دارند، اما هماهنگ سازی استانداردهای گزارشگری هزینه های زیادی را بر شرکت های کوچک تحمیل می کند. در حالی که این شرکت ها نیازی به ارائه اطلاعات بر اساس استانداردهای خارجی ندارند.
۲- در برابر کشور هایی که از الگوی خارجی برای پیشرفت استفاده می کنند. کشور های دیگری هم وجود دارند، که معتقدند برای پیشرفت باید از مسیر اختصاصی و ملی استفاده کنند. این گروه از کشور ها به سادگی حاظر به قبول استانداردهای بین المللی نیستند، چرا که معتقدند این استانداردها در جهت منافع کشور های قدرتمند ایجاد شده می شود.
۳- شرایط اجتماعی کشور های مختلف با هم تفاوت زیادی دارد. قاعدتا نمی توان استانداردهای یکسانی را بر محیط های متفاوت حاکم کرد و منتظر دستیابی به نتایج مشابهی در تمام کشور ها بود.
۴- عدم انطباق استانداردها با شرایط اجتماعی سبب ناتوانی استفاده کنندگان در تحلیل صورت های مالی شده و باعث گمراه شدن آنها می شود.
۵- هماهنگ سازی استاندارد ها سبب می شود تا اصول ارائه اطلاعات مالی تغییرات یابد. از آنجا که این اصول مبنای برنامه ریزی های بلند مدت و کوتاه مدت شرکت ها است. هزینه های سنگینی را از این بابت بر شرکت ها تحمیل می کند. خصوصا که تعداد زیادی از این شرکت ها از هماهنگ سازی استاندارد ها نفعی نمی برند.
۶- اهداف گزارشگری در کشورهای مختلف متفاوت است. در آمریکا هدف ارائه اطلاعات مالی، کمک به تصمیم گیری برای سرمایه گذاری است .
همان طور که گفته شد گروهی از دولت ها به منظور افزایش درآمد مالیاتی خود استاندارد های بین المللی را می پذیرند، اگر چه افزایش درآمد مالیاتی آثار مثبتی در اقتصاد دارد. اما نباید فراموش کرد که استاندارد های حسابداری بسیار مهم تر از آن هستند که به عنوان ابزاری برای افزایش درآمد مالیاتی دولت استفاده شوند. (خوشطینت، ۱۳۸۳)
واکنش استانداردهای ملی در برابر استانداردهای بین المللی
۱- پذیرش یا فرزند خواندگی(Adaption): راهبرد پیش روی این کشورها مانند کویت، پیوستن به کمیته استانداردهای بین المللی میباشد. پذیرش استاندارد های بین المللی به جای استانداردهای ملی باعث کاهش هزینه های راه اندازی و تدوین سیستم های حسابداری شده و هماهنگ سازی را منجر میشود.
۲- همگرایی (Convergence): تلاش برای نزدیک کردن استانداردهای ملی به استانداردهای گزارشگری مالی بین المللی و ایجاد امکان مقایسه پذیری.در این روش عوامل محیطی هر کشورمانند نسبیت گرایی فرهنگی، موارد قانونی و مالیاتی مورد توجه قرار میگیرند.
۳- پذیرش پس از فرآیند تصویب یا گروش (Endorsement): درج استانداردهای گزارشگری مالی بین المللی با تعدیل یا بدون تعدیل در استانداردهای ملی یا اطلاق آنها به عنوان استاندارد ملی.
۴- همگروش (Condorsement): از ترکیب دو اصطلاح همگرایی و گروش به وجود می آید.طبق این رویکرد که آمریکا تا حدودی به آن روی آورده، استاندارد گذار برای استانداردهای وضع شده قبلی از همگرایی و برای استانداردهای جدید از رویکرد گروش استفاده میکند. (داداشی و فضل الله پور، ۱۳۹۳)