مقایسه استانداردهای حسابداری آمریکا، ایران و بین المللی-بخش اول

بخش اول:

پیشرفت روزافزون حمل و نقل و تکنولوژی ارتباطات از عوامل مهمی هستند که موجب جهانی شدن تعاملات اقتصادی و تجارت بین الملل شده است. بعنوان مثال شرکتی در آمریکا برای خرید تجهیزات مورد نیاز خود که توسط شرکتی در استرالیا تولید میشود، از یک موسسه مالی انگلیسی وام اخذ میکند. یا شرکتی در کانادا سهام شرکت دیگری در آمریکا را خریداری میکند. و مثال های دیگری از این دست که چالش بزرگی را برای این سازمان ها و شرکت ها بوجود می آورد. چالش بوجود آمده چیزی نیست جز چگونگی آگاهی از وضعیت مالی و حسابداری این شرکتها. موسسه مالی برای ارائه تسهیلات، باید از توانایی بازپرداخت اقساط وام مطمئن شود، فروش سهام، از طریق ارائه اطلاعات مفیدی به بازار و علاقمندان به خرید سهام امکان پذیر میباشد. حال سوالی که پیش می آید اینست: اطلاعات مالی به چه شکلی باید گزارش گردد؟

طبیعی است نحوه تهیه و ارائه اطلاعات مالی در جوامع مختلف یکی نیست و در بعضی اوقات تفاوت زیادی با یکدیگر دارند البته این ماسوای یکی بودن سیستمهای مالی و حسابداری برخی از کشورها میباشد.

در ادامه مطلب برخی از تفاوت های سیستمهای مالی کشورمان ایران، آمریکا، حسابداری بین المللی و برخی دیگر از کشورها را مطرح و نهایتا سمت و سوی حرکت به همگون سازی استانداردهای حسابداری و گزارشگری مالی را با هم پیگیری خواهیم نمود.

۱ – شناسایی درآمد      Revenue Recognition

• آمریکا : درآمد صنعتهای خاص، بر اساس دستورالعمل شناسایی میشود و میتواند متفاوت از آن چیزی باشد که GAAP شناسایی کرده است. بعبارت دیگر دیدگاه منصفانه حاکم میباشد.
• بین الملل : درآمدها زمانی شناسایی می شوند، که همه ی مزایا و مخاطرات عمده مالکیت منتقل شده باشند.
• ایران : ضوابط شناسایی درآمد وابسته به شرایط نقدی و تعهدی است. در روش نقدی با دریافت وجه نقد و در روش تعهدی بر مبنای مفهوم تحقق و یا زمانی که فرآیند کسب عایدات کامل یا تقریبا کامل شده باشد، درآمد شناسایی میشود.
• هند : درآمدها زمانی شناسایی می شوند که همه ی مزایا و مخاطرات عمده مالکیت منتقل شوند و یا براساس درصد تکمیل کار محاسبه میشوند.