تاریخچه استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی
هماهنگ سازی دارای نمونه های تاریخی موفق و ناموفقی است که با توجه به آنها می توان، پیشنیاز هماهنگ سازی استاندارد های حسابداری را نیز شناخت. یکی از نمونه های موفق هماهنگ سازی در سال ۱۸۰۷ صورت گرفت. در این مورد قانونی با نام قانون تجارت ناپلئون در چند کشور اروپایی به کارگرفته شد. از جمله ی این کشور ها می توان به بلژیک، هلند، آلمان و سوئد اشاره کرد.
به کار گیری قانون تجارت ناپلئون سبب شکوفایی اقتصاد کشورهای استفاده کننده شد. تشکیل اتحادیه اروپا نوع وسیع تری از هماهنگ سازی است. مشخص است که تشکیل این اتحادیه و برقراری قوانین یکپارچه اقتصادی نتایج مطلوبی را به دنبال داشته است. به گونه ای که امروزه مجموعه کشور های عضو اتحادیه ی اروپا از نظر اقتصادی بسیار پیشرفت کرده اند.
یکی از دلایل اصلی موفقیت این هماهنگ سازی ها، وجود مشابهت های زیاد فرهنگی، سیاسی و اقتصادی است. برای اثبات این ادعا به یک مورد نقض اشاره می کنم. مدتی پس از به کار گیری قانون تجارت ناپلئون در کشور های اروپایی این قاون در ایران نیز به اجرا درآمد. امروزه از نظر بسیاری از صاحب نظران، این قانون در ایران کارآمدی و اثر بخشی لازم را ندارد. به نظر می رسد، دلیل اصلی آن عدم تطابق شرایط اجتماعی ایران و آن کشورها است. به این ترتیب می توان نتیجه گرفت که ایجاد استاندارد های مشابه تنها در صورتی مفید خواهد بود،که شرایط اقتصادی، سیاسی و فرهنگی در بین کشور ها مشابه باشد. مهمترین نهاد تدوین کننده استانداردهای بین المللی حسابداری ) IASC (در سال ۱۹۷۳ با شرکت آلمان، ژاپن، مکزیک، هلند، انگلستان، ایرلند و آمریکا تشکیل شد. این کمیته اولین استانداردهای حسابداری را در سال ۱۹۷۵ منتشر کرد.
اهداف کمیته بین المللی استانداردهای حسابداری
۰ تدوین و انتشار استانداردهای حسابداری تامین کننده منافع عموم و ترویج پذیرش و رعایت آن ها در – سطح جهان ۲ فعالیت در جهت بهبود و هماهنگ سازی قواعد، استانداردهای حسابداری و رویهها – جهت گیری های IASC شامل:
۱ جهت گیری کوتاه مدت همگرایی استانداردهای حسابداری ملی و بین المللی
۲ جهت گیری بلند مدت یکنواختی جهانی مجموعه ای واحد از استانداردهای حسابداری برای واحدهای
تجاری مهم در سراسر دنیا بود.
این کمیته از الگوی انگلیسی آمریکایی استفاده نمود ولی آزادی عمل زیادی را به تهیه کنندگان اطلاعات می داد به گونه ای که شرکتها در کشورهای مختلف میتوانستند از رویه های متفاوت استفاده کنند و ادعا کنند که صورتهای مالی بر اساس استانداردهای بین المللی تهیه شده است. این مانع از قابلیت مقایسه صورتهای مالی میشد. از طرفی بورس کشورهای مختلف، این استانداردها را به عنوان مبنای تهیه صورت های مالی قبول نداشتند. در سال ۱۹۸۰ کمیته استانداردهای بین المللی حسابداری سعی نمود تا با کاهش نظرات گوناگون و اختیارات سازمانهای بورس کشورهای مختلف، استانداردهایی تدوین کند که صورتهای مالی شرکتهای مختلف در کشورهای متفاوت قابلیت مقایسه بیشتری داشته باشند. بنابراین، در سال ۱۹۹۰ یک مجموعه استاندارد بین المللی تجدید نظر شده و مورد قبول همه اعضای سازمان بین المللی کمیسیون ) بورس اوراق بهادار )به استثنای ایالات متحده( منتشر گردید.)دیگان و آنرمن، ۲۰۱۱ در سال ۲۰۰۱ IASB )هیئت استانداردهای بین المللی حسابداری( با استقلال و شدت عمل بیشتری که داشت جایگزین IASC )کمیته بین المللی استانداردهای حسابداری (گردید و استانداردهای جدیدی به نام استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی ) IFRS ( منتشر نمود. همه اعضا، از افراد حرفه ای حسابداری بوده که عضو فدراسیون جهانی حسابداران هستند. این اعضا شامل ۱۴۳ نفر از ۱۰۳ کشور، که تا به امروز بیش ) از ۳۰ استاندارد حسابداری بین المللی را منتشر کرده اند.)دیگان و آنرمن، ۲۰۱۱