اهداف هیات استانداردهای بین المللی حسابداری:
۱- تدوین مجموعه ای منسجم و واحد از استانداردهای حسابداری جهانی قابل درک و با کیفیت بالا و الزام آور که بتواند اطلاعات قابل مقایسه، شفاف و با کیفیت بالا را از طریق صورت های مالی و گزارشدهی مالی برای استفاده تصمیم گیرندگان مالی در بازارهای سرمایه در سراسردنیافراهم نماید.
۲- ارتقا استفاده و کاربرد قوی این استاندارد ها.
۳- برآورده نمودن اهداف مرتبط با بندهای ) ۱( و ) ۲(، با در نظر گرفتن نیازهای خاص نهادهای کوچک و متوسط و اقتصاد های در حال ظهور.
۴- همگرایی استانداردهای حسابداری ملی با استانداردهای حسابداری بین المللی و استانداردهای گزارش دهی مالی بین المللی با راهکارهای با کیفیت بالا.
اهمیت هماهنگ سازی استانداردهای حسابداری
امروزه از دو جهت هماهنگ سازی استانداردهای حسابداری اهمیت پیدا کرده است:
۱- همراه با گسترش سریع بازارهای سرمایه، که تاثیری مهم در توزیع منابع اقتصادی دارد، چگونگی افشای اطلاعات، از مسائل با اهمیت در تعیین کارایی بازار است.
۲- افزایش شرکتهای چند ملیتی که به صورت فرا مرزی فعالیت می کنند، موجب پیدایش نیاز به وجود مجموعه ای از استانداردهای یکنواخت میشود.
یکی از با اهمیت ترین عوامل موثر بر تمایل به یکنواخت سازی، افزایش اهمیت شرکتهای چند ملیتی است. شباهت کلی استانداردهای حسابداری و روشهای مربوط مسلما ایجاد هماهنگی بین قسمت های تابعه شرکتهای چند ملیتی را تسهیل می کند. به طور مشخص، تهیه صورتهای مالی تلفیقی در صورت یکنواخت بودن استانداردهای حسابداری در جوامع مختلف و به پیروی از آن در بخش های مختلف شرکتهای چند ملیتی به مراتب آسان تر خواهد بود (شباهنگ، ۱۳۸۲)
با این وجود پذیرش استانداردهای بین المللی، موافقان و مخالفانی دارد؛ موافقان با اشاره به مزایای پذیرش این استانداردها از قبیل کاهش هزینه های دستیابی به اطلاعات، کاهش عدم تقارن اطلاعاتی، جذب سرمایه گذاری خارجی، کاهش ریسک کشور و امکان انتقال سرمایه در سطح بین المللی دیدگاه خود را توجیه می کنند. مخالفان نیز تفاوتهای فرهنگی و اقتصادی و نیازهای متفاوت استفاده کنندگان را مد نظر دارند.
با این حال، امروزه با توسعه شرکتهای بزرگ و چند ملیتی، وجود استانداردهایی در سطح بین المللی ناگزیر است. مانند آمریکا که خود را صاحب نظر در تهیه و انتشار استانداردهای حسابداری می دانند حاضر به پذیرش استانداردهای حسابداری بین المللی نشده اند. (فروغی و رهروی، ۱۳۹۳)
در کشورهای اتحادیه اروپا که تابع پذیرش قوانین از سوی نهاد های قانون گذاری بودند در سال ۲۰۰۵همه شرکتهای پذیرفته شده در سازمان بورس اتحادیه اروپا ملزم به رعایت IFRS و IAS در ارائه صورتهای مالی خود شدند، تا مقررات حسابداری به قدر کافی انعطاف پذیر باشدتا بتواند نیاز پویای محیط تجارت را برآورده نماید. (دیگان و آنرمن، ۲۰۱۱)
به طور کلی، نگرش کشور های مختلف در پذیرش استانداردهای بین المللی به شرح زیر می باشد:
۱_بکارگیری استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی برای تمامی شرکتها الزامی است.
۲_بکارگیری استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی برای برخی شرکتها الزامی است.
۳_بکارگیری استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی مجاز است.
۴_بکارگیری استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی غیرمجاز است.(کمیته تدوین استانداردهای حسابداری ایران)
هماهنگ سازی و استاندارد سازی
هماهنگ سازی فرآیند یکنواخت سازی صورتهای مالی کشور های مختلف به منظور افزایش قابلیت مقایسه این صورتهاست. به عبارت دیگر، هماهنگ سازی به معنای حذف تفاوتها میان استانداردهای حسابداری در سرتاسر دنیا می باشد. همچنین هماهنگ سازی یعنی بتوان تفاوتهای میان استانداردهای ملی را به حداقل ممکن رساند که این عملیات خود منجر به تطبیق مفاهیم و ذات مقررات حسابداری در کشورهای مختلف میشود.(خوش طینت و همکاران، ۱۳۸۳)
هماهنگ سازی بطور مطلق به مفهوم استاندارد سازی نیست. استاندارد سازی حسابداری به تحمیل یک سری از قوانین دقیق تر و محکم تر از هماهنگ سازی اشاره دارد. هماهنگ سازی آزادی عمل بیشتری نسبت به استاندارد سازی دارد، اما در هر حال این دو کلمه بجای یکدیگر استفاده میشوند. (دیگان و آنرمن، ۲۰۱۱)
به عبارت دیگر، استاندارد سازی یعنی الزام به داشتن استاندارد های حسابداری یکسان در سراسر جهان؛ به هرحال بسیاری در امکانپذیر بودن استانداردسازی کامل مقررات حسابداری تردید دارند.